اوزمپیک و بقیه داروهای سماگلوتایدی برای خیلی از آدما تو زمینه کم کردن وزن معجزه کردن، ولی یه تحقیق نشون میده که اونا هنوزم به اندازه جراحی برای کاهش وزن مؤثر نیستن؛ و حتی نزدیکش هم نیستن.
محققای دانشگاه نیویورک (NYU) عمل‌های جراحی اسلیو معده و بای‌پس معده رو با داروهای سماگلوتاید یا تیرزپاتاید مقایسه کردن. این داروها به عنوان آگونیست‌های گیرنده پپتید-۱ شبه گلوکاگون (GLP-1) شناخته می‌شن، چون از هورمون طبیعی GLP-1 که اشتها رو کنترل می‌کنه، تقلید می‌کنن.
این تیم با استفاده از سوابق پزشکی، آدمایی رو که یکی از این داروهای کاهش وزن رو مصرف کرده بودن با آدمایی که یکی از عمل‌های جراحی چاقی رو انجام داده بودن، بر اساس سن، شاخص توده بدنی (BMI) و سطح قند خون، با هم تطبیق دادن.
نتیجه نهایی: آدمای گروه جراحی به طور متوسط ۲۵.۷ درصد از کل وزن بدنشون رو تو دو سال کم کردن، در حالی که اونایی که تو گروه دارو بودن، ۵.۳ درصد وزن کم کردن.
این تا حدی به خاطر اینه که بیمارا به داروهای GLP-1 پایبند نمی‌مونن، در حالی که جراحی دائمی‌تره، ولی محقق‌ها متوجه تفاوت‌های کمتری تو بازه‌های زمانی کوتاه‌تر هم شدن؛ جراحی همیشه بهترین نتایج رو می‌داد.
اوری براون، رزیدنت جراحی دانشگاه نیویورک، موقع ارائه نتایج تو ماه ژوئن گفت: «آزمایش‌های بالینی کاهش وزن بین ۱۵ تا ۲۱ درصد رو برای داروهای GLP-1 نشون میدن، ولی این تحقیق میگه که کاهش وزن تو دنیای واقعی خیلی کمتره، حتی برای بیمارایی که برای یه سال کامل نسخه فعال دارن.»
اون اضافه کرد: «ما می‌دونیم که تا ۷۰ درصد بیمارا ممکنه تو عرض یه سال درمان رو قطع کنن. بیماران GLP-1 ممکنه لازم باشه انتظاراتشون رو تنظیم کنن، به درمان پایبندتر باشن یا برای رسیدن به نتایج دلخواهشون، سراغ جراحی متابولیک و چاقی برن.»
البته باید گفت که این تحقیق توسط انجمن جراحی متابولیک و چاقی آمریکا (ASMBS) حمایت مالی شده بود، که خب مسلماً تو ترویج گزینه‌های جراحی ذی‌نفع هستن.
محقق‌ها درمان‌های سماگلوتاید رو به طور کامل رد نمی‌کنن، که تو این تحقیق هم نتایج مفیدی نشون دادن. با دو برابر شدن نسخه‌های GLP-1 از سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳، خیلی مهمه که بررسی بشه اونا در مقایسه با روش‌های جراحی جاافتاده چطور عمل می‌کنن و مشخص بشه که کدوم گزینه‌ها برای هر فرد بهترینه.
داروهای GLP-1 هنوزم خیلی محبوب‌تر از جراحی هستن، ولی آدما اغلب به مصرفشون پایبند نمی‌مونن. از طرفی، فقط درصد کمی از آدمایی که واجد شرایط جراحی هستن، این گزینه رو انتخاب می‌کنن.
کاهش وزن تنها فایده‌ای نیست که می‌شه از اوزمپیک گرفت. این دارو در اصل برای درمان دیابت نوع ۲ تأیید شده بود، چون به پایین آوردن سطح قند خون کمک می‌کنه و تحقیقات نشون دادن که می‌تونه خطر سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی رو هم کم کنه. تو این تحقیق، جراحی چاقی با کنترل حتی بهتر قند خون همراه بود.
اینم مهمه که بدونید جراحی هم یه راه حل جادویی نیست. با اینکه این عمل‌ها ایمن هستن، ولی تهاجمی و دائمی هستن و هنوزم از بیمارا می‌خوان که به رژیم غذایی و برنامه‌های ورزشی سخت‌گیرانه پایبند باشن.
کاران چابرا، یه جراح چاقی تو دانشکده پزشکی NYU، گفت: «تو تحقیقات آینده، هدفمون اینه که بفهمیم ارائه‌دهنده‌های خدمات بهداشتی چه کاری می‌تونن برای بهینه‌سازی نتایج GLP-1 انجام بدن، مشخص کنیم کدوم بیمارا با جراحی چاقی بهتر درمان می‌شن و کدوم با GLP-1، و تعیین کنیم که هزینه‌هایی که خود بیمار پرداخت می‌کنه، چه نقشی تو موفقیت درمان داره.»